- Większość ptaków gubi i wytwarza pojedyncze np. zniszczone pióra przez cały czas. Pingwiny tracą wszystkie pióra w jednym momencie i przez dwa, trzy tygodnie pozostają nieopierzone.
- Perkoz dwuczuby jada własne pióra i karmi nimi młode.
- Słynny pawi tren (pióropusz) składa się z około 150 piór o charakterystycznych pawich oczkach.
- Pawie pióra mogą osiągnąć nawet 1,6 metra długości.
- U wróbli pióro rośnie z prędkością 4 mm/dobę, a np. u żurawi 13 mm/dobę.
- Cudowronki (bird-of-paradise) to najpiękniej i najbarwniej upierzone ptaki na świecie. Niektóre pióra są przekształcone w twory drutowate, wychodzące z głowy lub ogona.
- Im większy ptak tym ma więcej piór, ale wraz ze wzrostem ciężaru ciała maleje liczba piór na centymetr kwadratowy powierzchni ciała. Najmniej piór mają kolibry – około 1 tysiąca, ale w przeliczeniu na powierzchnię ciała mają ich najwięcej – 40 piór/cm2 . Najwięcej piór ma łabędź czarnodzioby Cygnus columbianus – 25 tys. piór, podczas gdy w przeliczeniu na 1 cm2 ciała ma jedynie 4 pióra.
- Spotykane są białe, czarne i wielokolorowe odmiany pawi.
- Gdy jest gorąco ptaki utrzymują pióra blisko ciała, natomiast gdy jest zimno stroszą upierzenie by wytworzyć jak najgrubszą warstwę ratująca przed zimnem.
- Pióra ptaków rosną szybko i w pełni rozwinięte są martwą materią jak paznokcie u człowieka, zużywają się i są wymieniane raz lub dwa razy do roku, w zależności od gatunku ptaka. Proces wymiany piór nazywamy pierzeniem.
- U wielu ptaków pióra są gładkie i mają ostre brzegi. U sów pióra pokryte są meszkiem i mają delikatne postrzępione brzegi. Pozwala to na swobodny przepływ powietrza co wycisza dźwięk wywołany machaniem skrzydłami. Dzięki temu sowa może bezszelestnie atakować swoją ofiarę.
